Uit overige vondsten van veeneiken weten we dat dit moerasbos zich uitstrekte over het gebied tussen Diemen, Weesp, Vinkeveen, Baambrugge en Abcoude
Het veenweidegebied van de Gemeenschapspolder is tot stand gekomen tijdens de ontginning van het uitgestrekte veengebied ten zuiden van het IJ, in de 11e en 12e eeuw. Om het landschap te ontwateren groeven de ontginners sloten die haaks op de rivier de Gaasp, een zijrivier van de Vecht, lagen. Zo ontstond land dat aanvankelijk geschikt was voor akkerbouw. De ontginning vond plaats in een patroon van afwateringssloten en –kanalen (weteringen), dat vanaf de dijk steeds herhaald werd. Daardoor ontstond het zogenaamde slagenlandschap. De bodem klonk echter steeds in, waardoor het landschap weer natter werd en dus ongeschikt voor akkerbouw. Daarom werd in de 14e eeuw overgeschakeld van akkerbouw naar veeteelt. Om de problemen met de dalende bodem gezamenlijk het hoofd te kunnen bieden, werden vanaf de 16e eeuw polderorganisaties opgericht. De Gemeenschapspolder ontstond door de samenvoeging (volgens octrooi uit 1707) van acht kleine polders. Om het overtollige water uit de 750 hectare grote polder weg te pompen, werd de Gemeenschapsmolen gebouwd. De molen (nu de Gaaspermolen) werd in de 21e eeuw herbouwd en doet tot op de dag van vandaag dienst als bemalingsinrichting.
Sinds 2020 wordt een grote herstructurering in de polder doorgevoerd, hoger waterpeil, natuurlijke oevers, en terugkeer van een moerasbos. Dit in de hoop dat door de drassigheid weer zeer waardevolle vogelgebieden ontstaan. De volkstuinen in de polder hebben heggen en struiken, die essentieel zijn voor de huismus, ringmus en vleermuizen. Bovendien zijn in volkstuinen vaak blader- en composthopen aangelegd die door de ringslang als broeihoop gebruikt wordt om haar eieren in af te zetten. In dit gebied komen dus veel beschermde soorten voor. In dit gebied wil de gemeente Amsterdam nu echter Windturbines plaatsen, blind voor alle gevolgen voor de ecologische ontwikkeling en biodiversiteit.